Pielgrzymowanie to jedna z przyjemniejszych form uczestniczenia w życiu Kościoła. Dzięki niej wierni mogą zobaczyć miejsca pełne zabytków i modlitwy.
Na jednym z posiedzeń Duszpasterskiej Rady Parafialnej w lutym 19995 r. ks. K. Jandziszak wystąpił z inicjatywą zorganizowania pielgrzymki dziękczynnej do Rzymu. Celem pielgrzymki miało być złożenie Bogu w darze za pośrednictwem Ojca św. nowej świątyni oraz podziękowanie za dotychczas otrzymane łaski i prośba o dalszą pomoc i błogosławieństwo. Tak też się stało. W sobotę 27 maja o godz. 12.00 po Mszy św. grupa kilkudziesięciu osób wyruszyła w kierunku Wiecznego Miasta. Po drodze pielgrzymi zwiedzali Padwę, Wenecję Bolonię i Florencję. Wieczorem byli już na miejscu. Tu zakwaterowali się na 4 noclegi. Oto jak to wydarzenie wspominają Teresa Jaśkiewicz i Barbara Wolanin: „Następnego dnia, po porannej Mszy św. wyruszyliśmy na zwiedzanie miasta. Przejeżdżając obok Placu Św. Piotra udaliśmy się do Katakumb Św. Kalista – miejsca, gdzie znajdują się dziesiątki korytarzy i ścian z niszami grobowymi, w których chowano pierwszych chrześcijan. (…) W tym dniu również, w trakcie kilkugodzinnego spaceru odwiedziliśmy ciekawsze miejsca Wiecznego Miasta: Koloseum, Plac Wenecki, Siedzibę Prezydenta Republiki, Plan i słynne Schody Hiszpańskie, Fontannę di Trevi, Panteon i wiele innych” (T. Jaśkiewicz, B. Wolanin, Z wizytą u Ojca Świętego, „Głos Maryi” 3/1995). Następnego dnia grupa spotkała się z Ojcem Świętym najpierw na audiencji generalnej, a następnie dzięki życzliwości Ojca Konrada Hejmo na audiencji indywidualnej. Kiedy Ojciec św. przybył do zgromadzonych na schodach przedstawicieli naszej parafii. Ksiądz Prałat krótko przedstawił grupę i cel jaki jej przyświecał w drodze do Następcy św. Piotra. Papież z uwagą słuchał Księdza Proboszcza, a następnie pogratulował dotychczasowej pracy i udzielił pasterskiego błogosławieństwa. Po zakończeniu audiencji pielgrzymi udali się na zwiedzanie Muzeum Watykańskiego i podziwianie Watykanu z wieży widokowej na Kopule Bazyliki św. Piotra. Wieczorem pątnicy udali się do Ogrodów Watykańskich na spacer połączony z modlitwą różańcową. Zatrzymując się przy grocie Matki Bożej z Lourdes spotkali Ojca Świętego, który w czasie odprawianego tam nabożeństwa wygłosił Słowo Boże i udzielić błogosławieństwa. Następnego dnia grupa udała się na Monte Casino, a tam na cmentarzu uczestniczyła we Mszy św. Po powrocie do Rzymu natomiast zwiedzili jeszcze Bazylikę św. Piotra i Bazylikę św. Jana na Lateranie. Wracając do Polski zatrzymali się także w Asyżu, Loreto, San Marino, Kahlenberg oraz w Wilnie.
SĄSIEDZI
25 czerwca 1995 r. o godz. 11.30 Mszą św. rozpoczęła oficjalne życie nowa parafia pw. Św. Andrzeja Boboli przy ul. Wałbrzyskiej 43, erygowana dekretem ks. kardynała Henryka Gulbinowicza, biskupa wrocławskiego z dnia 12 czerwca 1995 r. Parafia ta mieści się na terenach należących wcześniej do parafii św. Józefa Oblubieńca NMP. Weszła ona w skład dekanatu Świdnica-Zachód.
DALSZE SUKCESY
Kiedy 12 marca 1995 r. w parafii na Osiedlu gościł ks. Władysław Blin, nikt nie przypuszczał, że miedzy tym księdzem pracującym na Białorusi a naszym proboszczem zawiąże się większa współpraca. Jednak z informacji zaczerpniętych od ks. Jandziszaka wiadomo, że wówczas ks. Władysław zaproponował przyjęcie przez katolickie rodziny Świdnicy na kilka dni wakacji białoruskich dzieci. „Myśl spodobała się ks. K. Jandziszakowi, proboszczowi tudzież przewodniczącemu Duszpasterskiej Rady Parafialnej Januszowi Dudzie. Później były listy pomiędzy Duszpasterską Radą Parafialną a ks. W. Blinem: przymiarki i uzgodnienia, w których konsekwencji 30 czerwca 1995 r. do Świdnicy zjechało 35 dzieci białoruskich, w wieku 8 do 15 lat. Dzieciaki trafiły do 28 świdnickich rodzin (…) Były to dzieci z rzeczywistych rodzin białoruskich (niektóre mówiły, że miały … „polskie babcie”!), z rodzin biednych i średnio zamożnych, przeważnie katolików, chociaż i prawosławnych także. Słabo mówiły po polsku, mimo iż niektóre twierdziły, że są w Polsce po raz dugi” (L. Momot, Dzieci z Białorusi w Świdnicy, „Głos Maryi” 3/1995).
DZIAŁALNOŚĆ AKCJI KATOLICKIEJ
Jedną z pierwszych wspólnot na Osiedlu Młodych była Akcja Katolicka. Jej początki w parafii sięgają 11.03.1996 r., gdy zaczęto tworzyć jej zręby, jednak oficjalnie została zarejestrowana dwanaście lat później. Przez cały czas swojej działalności z różną częstotliwością jej członkowie spotykali się, by wspólnie rozważać tajemnice wiary. Działacze tego ruchu społeczno-religijnego wielokrotnie brali również udział w organizacji wydarzeń liturgicznych i społecznych. Dziś w działalności Akcji Katolickiej można wyróżnić dwa nurty: formacyjny i organizacyjny, bowiem podstawowym zadaniem grupy jest ewangelizacja członków i sympatyków, ich rozwój kulturalny i doktrynalny, ale i zachęcanie do zajmowania stanowiska w sprawach publicznych, do aktywności w życiu kościelnym, społecznym, gospodarczym, kulturalnym i politycznym. W sferze organizacyjnej natomiast Akcja Katolicka podejmuje szereg działań na rzecz parafii i lokalnego środowiska, takich jak: zbiórki pieniędzy na cele parafialne, organizacja pielgrzymek, sprzedaż flag i emblematów religijnych, jak również pomoc Parafialnemu Oddziałowi CARITAS. Organizowane są także wyjazdy na diecezjalne i ogólnopolskie dni skupienia Akcji Katolickiej, jak również pielgrzymki do sanktuarium na terenie Polski i poza jej granicami.
DO MIASTA OBJAWIEŃ
Kilka razy do roku wikariusze na Osiedlu organizowali lub współorganizowali pielgrzymki autokarowe. Większość z nich odbywała się jednak na terenie naszego państwa. Jednak nie wszystkie. W dniach 2-9 lipca 1997 r. z parafii NMP Królowej Polski po raz pierwszy wyruszyła pielgrzymka autokarowa do Medjugorje. Wraz z pielgrzymami udał się do Królowej Pokoju ks. Mirosław Kaźmierski. Oto jak to wydarzenie wspomina jeden z uczestników: „Już 3 lipca po przybyciu do Medjugorje uczestniczyliśmy w nabożeństwach w słynnym kościele św. Jakuba. Lato jest okresem ożywionego ruchu tysięcy pielgrzymów, którzy z wielu krajów Europy i kontynentów, przybywają na to miejsce pełne łask Bożych. Eucharystia – jest tu centrum życia chrześcijańskiego – zgodnie z wolą Maryi skierowaną do „widzących” – by wybrać na pierwszym miejscu Mszę św. i Jezusa od spotkań z nią samą” (Tadeusz Kasperski, Pielgrzymka do Medju-gorje, „Głos Maryi” 2/1997).
