Dzięki zaangażowaniu ludzi dobrej woli budowla rosła z dnia na dzień. Ich praca i trud budziły szacunek i zasługiwały na nagrodę.
W sobotę 20 lutego 1993 r. w parafii gościł ks. kard. Henryk Gulbinowicz, który spotkał się z Duszpasterską Radą Parafialną i najbardziej zaangażowanymi w budowę kościoła mieszkańcami Osiedla. Ksiądz Proboszcz oprowadził Metropolitę po placu budowy i opowiedział mu o najważniejszych problemach i sukcesach. „Drugim tematem, który szczególnie interesował dostojnego Gościa, była praca i funkcjonowanie w parafii Rady Parafialnej. Rada Gospodarzowi Archidiecezji Wrocławskiej złożyła sprawozdanie z pracy Sekcji Liturgicznej, Charytatywnej i Gospodarczo – Budowlanej ku Jego zadowoleniu” (L. Momot, Jego Eminencja ks. kardynał Henryk Gulbinowicz w Świdnicy, „Głos Maryi” 1/1993).
PRAŁAT
Pod koniec marca 1993 r. Ojciec Święty Jan Paweł II przychylając się do prośby Jego Eminencji ks. kard. Henryka Gulbinowicza przyznał proboszczowi parafii NMP Królowej Polski godność kapelana honorowego Jego Świętobliwości. Wspólnota parafialna dowiedziała się o tym fakcie z krótkiego komunikatu odczytanego podczas Mszy św. 8 kwietnia 1993 r. Natychmiast zareagowała Duszpasterska Rada Parafialna, której delegacja udała się do Kurii Metropolitalnej we Wrocławiu, by zaprosić ks. bpa Józefa Pazdura na uroczystą Mszę św. w intencji nowo ogłoszonego prałata. Ten wyraził zgodę na odprawienie Mszy św. w intencji ks. Kazimierza we wtorek 29 czerwca, w dniu św. Piotra i Pawła o godz. 18.30.
I KOMUNIA ŚWIĘTA
„W niedzielę 16 maja 1993 r. – w dzień szczególnie uroczysty dla naszej maryjnej wspólnoty parafialnej na Os. Młodych, jako że w dniu tym 295 dzieci przystąpiło do I Komunii św. – homilię – wspomnienia z działalności duszpasterskiej na Ukrainie i na obszarach byłego ZSRR głosił rzymskokatolicki kapłan – ks. Wiktor Tkacz, proboszcz parafii pw. Opatrzności Bożej w Felsztyn – Gwardziskie koło Chmielnickiego, w diecezji Kamieniec Podolski. Mówił o cudzie przetrwania wiary chrześcijańskiej i katolickiej w czasach komunizmu i cudzie jej odradzania się po upadku czerwonego totalitaryzmu” (L. Momot, Rzadki gość z Ukrainy, „Głos Maryi” 2/1993).
POŻYCZKI
Prace budowlane szły na przód, ale brakowało funduszy. Parafia pożyczała pieniądze od życzliwych ludzi. Jedną z takich grup była NSZZ „Solidarność” Pracowników Fabryki Wagonów. W maju 1993 r. na mocy uchwały Komisji Zakładowej wyżej wymieniony związek zawodowy umorzył pożyczkę w wysokości 50 mln. zł, zaciągniętą przez parafię rok wcześniej. To jednak było za mało. W miesiącu czerwcu Ksiądz Proboszcz zwrócił się z prośbą do parafian, firm i zakładów pracy na terenie parafii o udzielenie krótkoterminowej pożyczki, która miała być przeznaczona na dofinansowanie zakupu tworzywa do pokrycia świetlików dachu wieży. Pieniądze były potrzebne natychmiast, ponieważ wprowadzony z dniem 5 lipca podatek na materiały budowlane miał znacznie podwyższyć cenę inwestycji. Trwały również prace przy izolacji posadzki, montażu naświetleń we wnękach konstrukcji wieży oraz świetlików w domu parafialnym. Przygotowywano także drzwi i witraże. W listopadzie zakończono prace na zewnątrz budowli i zdjęto rusztowania, a następnie wykonano opierzenie dachu i położono dachówki.
Problem braku funduszy, z którym borykał się Ksiądz Proboszcz przy budowie świątyni nie zostałby rozwiązany gdyby nie pomoc parafian, firm i zakładów pracy.
NOWI NEOPREZBITERZY
Owocami osiedlowej wspólnoty były jednak nie tylko sukcesy budowlane, ale i duszpasterskie. Z parafii wyszli bowiem kolejni kapłani – ks. Janusz Dołhun i ks. Marek Ziemba. Obaj przyjęli 22 maja 1993 r. z rąk Księdza Kardynała święcenia kapłańskie, a w niedzielę 23 maja odprawili swoją pierwszą Mszę św. Przybyła na nią „najbliższa rodzina neoprezbiterów, krewni, rodzice, chrzestni, przyjaciele, koledzy – wierni druhowie seminaryjnych studiów, miejscowi kapłani z ks. Kazimierzem Jandziszakiem – proboszczem tudzież rzesze wiernych” (L. Momot, Prymicje, „Głos Maryi” 2/1993).
CHARYTATYWNY MECZ
W tym czasie udało się również zorganizować parafialnemu zespołowi Caritas wakacje dla dzieci w dniach 25 – 27 maja. Po uzgodnieniu z dyrekcjami w Szkołach Podstawowych nr 2, 4, 16 oraz w Szkole Podstawowej w Słotwinie prowadzony był nabór chętnych na skorzystanie z tego wypoczynku. Zbierano również fundusze na wyjazd Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej „Oaza” na 21-dniowe rekolekcje do Kluszkowic wraz z ks. Jackiem Olszewskim. Na ten cel przeznaczono pieniądze z meczu rozegranego między przedstawicielami Duszpasterskiej Rady Parafialnej a księżmi na boisku Technikum Mechanicznego 20 czerwca 1993 r. (por. K. Paluch, Zespół charytatywny, „Głos Maryi” 2/1993).
UROCZYSTOŚĆ PRAŁATA
Przyszedł też czas na uroczystą instalację ks. Kazimierza Jandziszaka jako prałata. Zgodnie z ustaleniami 29 czerwca przybył ks. bp Józef Pazdur, by modlić się z osiedlową wspólnotą za jej proboszcza. Na uroczystość przybyła także jego najbliższa rodzina, przyjaciele, kombatanci, członkowie Towarzystwa Miłośników Lwowa, AK-owcy, delegacje świdnickich zakładów pracy, dobrodzieje parafii wspierający dzieło budowy, przedstawiciele władz miejskich Świdnicy, bractwa parafialne i wierni.
ZAPROSZENIE DO KLASZTORU
7 sierpnia na zaproszenie ks. kard. Henryka Gulbinowicza do Henrykowa przybyła nasza Duszpasterska Rada Parafialna. Tak wspomina to wydarzenie Małgorzata Jajecznica: „Po przyjeździe, u wrót klasztoru, w imieniu gospodarzy przywitał nas ks. dr Janusz Czarny, który zaprowadził nas do zabytkowego refektarza ze sklepieniami z 1684 roku, obrazami w lunetach współczesnego artysty – malarza S. Pękalskiego oraz starym kaflowym piecem (…) następnie udaliśmy się na zwiedzanie zaliczanego do zespołu klasztornego Kościoła Wniebowzięcia NMP i św. Jana Chrzciciela” (M. Jajecznica, Wizyta w Henrykowie, „Głos Maryi” 3/1993).
CZEKAJĄC NA OBRAZ
Pod koniec stycznia 1994 r. rozpoczęto przygotowania do peregrynacji obrazu Jasnogórskiej Pani na terenie parafii. 26 stycznia odbyło się spotkanie sztabu organizacyjnego samej uroczystości. Ustalono wówczas kierunki działań i wyznaczono osoby odpowiedzialne za poszczególne zadania. Przygotowano także Agendę Parafialną, gdzie można było zakupić książki o tematyce religijnej, albumy, Pismo św., kasety magnetofonowe i dewocjonalia. Pomysł tak się spodobał, że z biegiem czasu inicjatywa ta na stałe wrosła w struktury parafii.
DZIECIĘCY NOWY ROK
Kolejnym krokiem na przód w niesieniu pomocy najuboższym przez parafię była organizacja zabawy noworocznej dla dzieci z najuboższych rodzin. Pierwszy raz takie spotkanie miało miejsce 6 lutego 1994 r., a przybyło na nie sześćdziesięcioro dzieci i kilkoro rodziców. Wśród atrakcji można wymienić konkurs piosenki i sprawdzian wiadomości o kościołach świdnickich. Dla wszystkich małych uczestników przygotowano drobne upominki wręczone przez św. Mikołaja.
